Η κλασική κιθάρα με νάιλον χορδές (γνωστή και ως "κλασική κιθάρα") είναι ένα εξαιρετικά ευέλικτο όργανο. Ανάλογα με το πού χρησιμοποιείται, άλλοτε είναι συνοδός, άλλοτε δίνει το ρυθμό, άλλοτε παίζει τη μελωδία.

Συνθέτες από πολλές εποχές έχουν γράψει πολλά όμορφα έργα για την κιθάρα και τους "συγγενείς" της. Η κιθάρα χρησιμοποιείται συχνά ως συνοδευτικό όργανο και παρέχει στους οργανοπαίχτες ή τους τραγουδιστές μια τονική βάση. Η κιθάρα εξακολουθεί να εκπληρώνει αυτή τη λειτουργία και σήμερα, για παράδειγμα όταν οι άνθρωποι τραγουδούν σε ομάδες - ή όταν ο κιθαρίστας θέλει να τραγουδήσει μαζί με το παίξιμό του.

Ωστόσο, η κιθάρα μπορεί επίσης να δώσει τον τόνο ως ρυθμικό όργανο. Όταν ένας παίκτης χτυπά πολλές χορδές ταυτόχρονα, δημιουργείται ένας κρουστικός ήχος, ο οποίος είναι απαραίτητος στο φλαμένκο, για παράδειγμα.

Υπάρχουν επίσης έργα στα οποία η κιθάρα χρησιμοποιείται ως σόλο όργανο. Σε αυτά τα έργα, ορισμένα από τα οποία είναι πολύ δεξιοτεχνικά, η κιθάρα χρησιμοποιείται για να παίξει ένα μελωδικό μέρος και τη συνοδεία του ή διάφορα μέρη που συνυφαίνονται επιδέξια για να σχηματίσουν ένα σύνολο.

Το να παίζεις μαζί με πολλές κιθάρες σε ένα κιθαριστικό ντουέτο, τρίο, κουαρτέτο ή σε μεγαλύτερους σχηματισμούς συνόλων είναι επίσης μια χαρά.

Μπορεί να γίνει λίγο πιο δυνατά όταν η ηλεκτρική κιθάρα την ανεβάζει. Με αυτή την ηλεκτρονικά ενισχυμένη κιθάρα με ατσάλινες χορδές, ο ήχος παράγεται συνήθως χτυπώντας τις χορδές με ένα πικέ. Η ηλεκτρονική ενίσχυση καθιστά δυνατά συναρπαστικά ηχητικά εφέ.

Είναι διασκεδαστικό αν μπορείτε να παίξετε μαζί ως κιθαρίστας σε μια ροκ, ποπ ή τζαζ μπάντα. Ωστόσο, αν θέλετε να μάθετε την ηλεκτρική κιθάρα, θα πρέπει να ξεκινήσετε πρώτα με την κλασική κιθάρα, καθώς αυτή θέτει τις βασικές βάσεις για όλα τα στυλ και οι νάιλον χορδές της κλασικής κιθάρας είναι πιο εύκολο να παιχτούν από τις ατσάλινες χορδές της ηλεκτρικής κιθάρας, ειδικά για τα παιδικά χέρια.